Η παιδαγωγική μας φιλοσοφία επιβεβαιώνεται

Στην Παραμυθούπολη πιστεύουμε στην σημασία της ανάπτυξης του χαρακτήρα και των ικανοτήτων ενός παιδιού σε νεαρή ηλικία. Για αυτό και η παιδαγωγική μας φιλοσοφία δίνει σημασία στην συνεχή εκπαίδευση και σμίλευμα των παιδιών μέσα από μία γκάμα δραστηριοτήτων όπως προβολή ντοκιμαντέρ, θεατρικά παιχνίδια, μουσική και χορό, εξωτερικές δραστηριότητες, εξορμήσεις και διαδραστικές ασκήσεις.

Παρακάτω παρουσιάζεται μία πρόσφατα δημοσιευμένη έρευνα που εξηγεί ακριβώς την σημασία της νεαρής ηλικίας στην ανάπτυξη νοητικών δυνατοτήτων και στην κατ’επέκταση στην δημιουργία μελλοντικών εφήβων με αναπτυγμένη νόηση και ισχυρές ικανότητες λήψης σωστών αποφάσεων.

Πηγή: NEUROSCIENCE 2012

«Οι γονείς δεν μπορούν να είναι δίπλα στα παιδιά στην εφηβεία όταν έρχονται αντιμέτωπα με σημαντικές επιλογές όπως την επιλογή των συμμαθητών τους, τον πειραματισμό με τα ναρκωτικά, τη συμμετοχή σε σεξουαλικές σχέσεις, ή την παραμονή στην εκπαίδευση», δηλώνει η Andrea Danese, κλινική λέκτορας στο Ινστιτούτο Παιδικής και Εφηβικής Ψυχιατρικής του King ‘s College του Λονδίνου. «Ωστόσο, οι γονείς μπορούν να θέσουν τα θεμέλια για τα παιδιά στην εφηβεία τους, για να μπορούν να λάβουν ορθές αποφάσεις, όπως για παράδειγμα με την προώθηση της ικανότητά τους να διατηρούν και επεξεργάζονται πληροφορίες, ή να ισορροπούν την επιθυμία για άμεση ανταμοιβή με μεγαλύτερους μακροπρόθεσμους στόχους από την νεαρή τους ηλικία».

Η παραπάνω δήλωση σχετίζεται με τα αποτελέσματα μιας εικοσαετής έρευνας σχετικά με τις μαθησιακές ικανότητες που αναπτύσσονται στην νεαρή ηλικία των παιδιών. Τα αποτελέσματα παρουσιάστηκαν νωρίτερα αυτόν τον μήνα στο ετήσιο συνέδριο της Εταιρείας για τις Νευροεπιστήμες στη Νέα Ορλεάνη και έδειξαν ότι «η γνωστική διέγερση του παιδιού από τους γονείς στην ηλικία των τεσσάρων ετών ήταν ο βασικός παράγοντας για την πρόβλεψη της ανάπτυξης διαφόρων τμημάτων του φλοιού του εγκεφάλου- το στρώμα της φαιάς ουσίας στο εξωτερικό του εγκεφάλου – 15 χρόνια αργότερα».

Είναι γνωστό ότι η εμπειρία της παιδικής ηλικίας επηρεάζει την ανάπτυξη του εγκεφάλου, αλλά έως σήμερα οι επιστήμονες είχαν μόνο ενδείξεις που συνήθως προέρχονταν από ακραίες περιπτώσεις, όπως τα παιδιά που είχαν κακοποιηθεί ή είχαν υποστεί κάποιο τραύμα.

64 παιδιά δέχτηκαν επίσκεψη στα σπίτια τους από τους επιστήμονες στην ηλικία των 4 και 8 χρονών. Οι ερευνητές μελέτησαν προσεκτικά το περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγάλωνε το κάθε παιδί, δίνοντας σημασία σε παράγοντες όπως τον αριθμό και είδος των βιβλίων που είχανε, τα παιχνίδια τους, και κατά πόσο αυτά είχανε σχέση με χρώματα, σχήματα, αριθμούς, γράμματα, άλλα διεγερτικά στοιχεία καθώς και μουσικά όργανα. Άλλο αντικείμενο εξέτασης ήταν το πόση ζεστασιά, φροντίδα ή υποστήριξη πήραν οι συμμετέχοντες από τους γονείς τους. Στα παιδιά αυτά πραγματοποιήθηκε σάρωση του εγκεφάλου τους όταν αυτά βρίσκονταν πλέον σε ηλικίες 17 και 19 χρονών.

Η Martha Farah, διευθύντρια του κέντρου νευροεπιστημών στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβανία, η οποία ηγήθηκε της μελέτης, συμπέρανε ότι «η ανάπτυξη του φλοιού του εγκεφάλου στο τέλος της εφηβείας συνδέεται στενά με την γνωστική διέγερση ενός παιδιού στην ηλικία των τεσσάρων. Όλοι οι άλλοι παράγοντες, συμπεριλαμβανομένης της γονικής στοργής σε όλες τις ηλικίες και η γνωστική διέγερση στην ηλικία των οκτώ ετών – δεν είχαν καμία επίδραση.»

Πιο συγκεκριμένα, γνωρίζουμε ότι καθώς ο εγκέφαλος ωριμάζει κατά την παιδική ηλικία και την εφηβεία, τα περιττά κύτταρα του εγκεφάλου στο φλοιό εξαλείφονται και, ο φλοιός γίνεται λεπτότερος. Η Farah διαπίστωσε ότι όσο μεγαλύτερη ήταν η γνωστική διέγερση των συμμετεχόντων στην ηλικία των τεσσάρων ετών, τόσο λεπτότερος, και ως εκ τούτου πιο αναπτυγμένος, ήταν ο φλοιός τους. «Μοιάζει σχεδόν η κανονική αναπτυξιακή διαδικασία, είτε να έχει επιταχυνθεί είτε να έχει προχωρήσει σε περαιτέρω στάδιο στα παιδιά με καλύτερη γνωστική διέγερση», είπε η ερευνήτρια.

Η Andrea Danese, δήλωσε ότι αυτό το είδος έρευνας υπογραμμίζει τον «τεράστιο ρόλο» των γονιών και των φροντιστών, ώστε να μπορέσουν τα παιδιά να αναπτύξουν τις γνωστικές, κοινωνικές και συναισθηματικές δεξιότητες τους, παρέχοντας ασφαλή, προβλέψιμη τόνωση, και να ανταποκρίνονται στις προσωπικές αλληλεπιδράσεις με τα άλλα παιδιά.